Prawdy i mity nt. bullyingu, mit 4 – To tylko świat wirtualny – o cyberprzemocy

Warto zastanowić się, czy cyberbullying jest sprawą szkół i placówek edukacyjnych, czy też należy go traktować jako zjawisko, które dzieje się gdzieś indziej i którego nie należy łączyć ze szkołą. Istnieje kilka popartych wynikami badań naukowych argumentów za tym, aby cyberprzemoc znajdowała się w obszarze zaangażowania szkoły, a zajmowanie się Read more…

Grupa uczniów pracująca wspólnie przy stole

Prawdy i mity nt. bullyingu, mit 3 – charakterystyki osób jako czynniki ryzyka

Szkoła jest systemem, w którym występuje podział na role społeczne, klasy, stanowiska i statusy, a takim systemom towarzyszy występowanie stereotypów (Jost i Banaji, 1994 ). Teorie dotyczące stereotypów analizują wiele mechanizmów pozwalających nam w uproszczony sposób widzieć rolę ofiary i agresora w sytuacji bullyingu. Badacze zjawiska bullyignu podają osobiste charakterystyki Read more…

Procesy wzmacniające dla przeciwdziałania przemocy

Czym są procesy wzmacniające? Jak wspomnieliśmy w poprzednim wpisie, dzieci wzrastające w niekorzystnym środowisku,czy w rodzinach dysfunkcyjnych, wcale nie muszą stać się sprawcami przemocy. Środowiskowe czynniki chroniące mogą skutecznie neutralizować działanie czynników ryzyka, w tym związanych z rodziną. Szczególną rolę badacze przypisują czynnikom obecnym w szkole. Dziecko spędza na terenie Read more…

Przemoc w grupie rówieśniczej – zestawienie działań interwencyjnych

Dan Olweus, twórca definicji przemocy rówieśniczej, zaproponował program zapobiegania bullyingowi w szkole. Celem tego autorskiego programu jest ograniczenie lub całkowite wyeliminowanie tego zjawiska w szkole i poza nią. Program skupia się w pierwszej kolejności na bullyingu bezpośrednim, czyli widocznych, agresywnych zachowaniach. Zwalczaniu negatywnych zachowań uczniów powinno towarzyszyć podkreślenie i wykorzystanie Read more…

Stop bullying, stop przemocy rówieśniczej

Przemoc w szkole. W jaki sposób interweniować i zapobiegać obojętności wobec krzywdzenia

Przewagą okresu dorosłości nad okresem wieku dziecięcego jest możliwość dokonywania szeroko rozumianego wyboru. W odróżnieniu od dzieci człowiek dorosły, po ukończeniu szkoły, wybiera sobie takie miejsca i ludzi, wśród których czuje się dobrze. Przewagą okresu dorosłości nad okresem wieku dziecięcego jest możliwość dokonywania szeroko rozumianego wyboru. Dotyczy to nie tylko Read more…

Konsekwencje przemocy rówieśniczej cz.2

Proces przemocy rówieśniczej “W narracjach dzieci, które ujawniły przemoc rówieśniczą pojawiają się wspólne elementy. Na początku zwykle zaczynało się od wyśmiewania, upokorzenia, które powodowało poczucie bezradności, braku bezpieczeństwa i obniżenie samooceny dziecka, które było w roli osoby poszkodowanej. Potem agresorzy posuwali się dalej – szantażowali, zmuszali rówieśnika do wykonywania ich Read more…

Konsekwencje przemocy rówieśniczej cz.1

Na negatywne skutki przemocy rówieśniczej są narażone nie tylko osoby jej doświadczające, ale również jej sprawcy i świadkowie. Skutki te można podzielić na trzy kategorie: Konsekwencje przemocy rówieśniczej w dzieciństwie Badania wskazują na związek między powtarzającą się wiktymizacją rówieśniczą, a występowaniem: Doświadczenie bullyingu może być wskaźnikiem wykluczenia społecznego, na skutek Read more…

przemoc rówieśnicza

Oznaki i cechy charakterystyczne stron bullyingu – podsumowanie

Oznaki bullyingupozwalające rodzicomrozpoznać zjawiskou swoich dzieci Cechy ogólne ofiarbullyingu Charakterystyka ofiarprowokujących Charakterystykasprawców przychodzą do domuw podartychubraniach, mają zniszczonepodręczniki potencjalnie ofiarymogą być fizyczniesłabsze od swoichrówieśników mają one porywczytemperament, broniąsię, gdy ktoś jezaatakuje, chcą siębić i próbują oddać,najczęściej z żałosnymskutkiem łatwo się irytują,szydząz innych, celowomówią rzeczy, któremogą kogoś zranić,grożą, wyśmiewająsię, popychają innych,szturchają, Read more…

Dlaczego świadkowie nie stają po stronie poszkodowanego?

Oprócz uzasadnionych powodów braku reakcji (lęk lub niewiedza dot. poprawnych reakcji na przemoc) Barbara Coloroso wymienia jeszcze liczne „wymówki”, którymi świadkowie tłumaczą swój brak działania, popieranie sprawców, a nawet przyłączanie się do dręczenia: Z badań Ch. Salmivalli (1999) wiemy, że pomimo negatywnego u większości uczniów stosunku do dręczenia taka postawa Read more…

Przemoc rówieśnicza – rola świadka

Tylko nieliczni uczniowie biorą bezpośredni udział w aktach dręczenia. Pozostałe dzieci w klasie, czyli zdecydowana większość, to tzw. świadkowie. Wobec takiej sytuacji wielu dorosłych zastanawia się, jak to możliwe, że przemoc funkcjonuje w grupie, w której przeważająca liczba osób jej nie stosuje. Kanadyjscy badacze na terenie kilku szkół podstawowych przeprowadzili Read more…

Skip to content